Verschil tussen zuur en base

Inhoudsopgave:

Belangrijkste verschil - Zuur versus base
Wat is een zuur?
Wat is een basis?
Verschil tussen zuur en base

Belangrijkste verschil - Zuur versus base

Zuur en base zijn twee veel voorkomende termen in de chemie en worden gebruikt om onderscheid te maken tussen twee grote sets verbindingen, afhankelijk van hun chemisch gedrag. Over het algemeen kunnen chemische verbindingen worden onderverdeeld in drie hoofdtypen op basis van ontbinding; namelijk zuren, basen en zouten. Zuren zijn chemische verbindingen die fungeren als protondonoren en kunnen gemakkelijk worden herkend door het bezit van een vrij te geven H⁺ ion. Basen zijn chemische verbindingen die fungeren als protonacceptoren en in de meeste gevallen gemakkelijk kunnen worden herkend (anorganische basen) vanwege het bezit van een vrij te geven OH^– ion. De grootste verschil tussen zuur en base is dat: zuren werken als protondonoren terwijl basen fungeren als protonacceptoren. Bij de reactie van zuren en basen in oplossingen, de H⁺ ionen worden geneutraliseerd door OH^– ionen, en ze vormen samen watermoleculen. En hun ionische tegenhangers komen samen om zouten te vormen.

Wat is een zuur?

Volgens chemische theorieën kan een zuur op veel manieren worden gedefinieerd. Volgens de Arrhenius-definitie, een zuur is een stof die de concentratie van H. verhoogt⁺ ionen wanneer opgelost in water. Volgens de Definitie van Brønsted-Lowry, is een zuur een stof die als protondonor kan werken. Daarom, hoe gemakkelijker en sneller de verbinding kan worden gedeprotoneerd, hoe sterker de zuurgraad is. Volgens de Lewis-definitie van zuren, het zijn stoffen die een elektronenpaar kunnen opnemen. In dit geval kunnen alle metaalkationen en elk elektron-deficiënt molecuul als een zuur werken. Hoe gemakkelijker een zuur een elektronenpaar kan opnemen, hoe hoger de Lewis-zuurgraad.

Over het algemeen worden zuren aangetroffen bij een pH-waarde lager dan 7. Sterke zuren hebben lagere pH-waarden. Zuren reageren met basen om zouten te vormen. Ze kunnen blauw lakmoespapier rood maken. Ze hebben ook een zure smaak. (Het is echter niet aan te raden om sterke zuren te proeven). Enkele veelvoorkomende voorbeelden van zuren zijn; Zoutzuur (HCl), Zwavelzuur (H₂DUS₄), Azijnzuur (CH₃COH), enz.

Zwavelzuur op een handdoek

Wat is een basis?

Bases kunnen ook vanuit verschillende gezichtspunten worden gedefinieerd met behulp van de bovenstaande definities. Daarom, een Arrhenius-basis is een stof die de concentratie van OH. verhoogt^– ionen wanneer opgelost in water. EEN Bronsted-Lowry basis is een stof die als protonacceptor kan werken. Daarom, hoe gemakkelijker een verbinding protonen accepteert, hoe hoger de Brønsted-Lowry-basiciteit. Volgens de Lewis-definitie, basen zijn stoffen die een elektronenpaar kunnen opnemen. En hoe gemakkelijker het is voor een base om een elektronenpaar te accepteren, hoe sterker zijn Lewis-basiciteit is.

Over het algemeen worden basen gevonden bij een pH-waarde hoger dan 7. Sterke basen hebben hoge pH-waarden. Ze reageren met zuren om zouten te vormen. Ze kunnen rood lakmoespapier in blauw veranderen. Ze smaken ook een beetje zeepachtig. (Het is echter niet aan te raden om sterke basen te proeven). Enkele veelvoorkomende voorbeelden van basen zijn; Natriumhydroxide (NaOH), Calciumhydroxide (Ca(OH)₂), NH_3, enzovoort.