Belangrijkste verschil - Archaebacteria versus Eubacteria

Archaebacteriën en eubacteriën zijn twee domeinen van het koninkrijk: Monera, dat de minst georganiseerde eencellige prokaryotische micro-organismen op aarde bevat. Zowel archaebacteriën als eubacteriën zijn eencellige micro-organismen, die gewoonlijk prokaryoten worden genoemd. De grootste verschil tussen archaebacteriën en eubacteriën is dat: archaebacteriën worden meestal aangetroffen in extreme omgevingsomstandigheden terwijl eubacteriën zijn overal op aarde te vinden.

Dit artikel onderzoekt,

1. Wat is Archaebacteriën? – Kenmerken, classificatie, typen, voorbeelden 2. Wat is Eubacteriën? – Kenmerken, classificatie, typen, voorbeelden 3. Wat is het verschil tussen Archaebacteria en Eubacteria?

Wat is Archaebacteriën?

Archaebacteriën zijn de eencellige micro-organismen die in extreme omgevingen leven. Ze vormen een domein van koninkrijk monera. Archebacteriën worden geacht te zijn geëvolueerd net na het eerste leven op aarde. Daarom heten ze oude bacteriën. Archaebacteriën komen voor in warmwaterbronnen, zoutmeren, oceanen, moerassen en bodems. Ze worden ook aangetroffen in de menselijke huid, mondholte en dikke darm. Archaebacteriën spelen een vitale rol in de koolstofcyclus en de stikstofcyclus. Hun pathogene of parasitaire effect is nog steeds niet waargenomen. Archaebacteriën zijn metabolisch divers en gebruiken een verscheidenheid aan substraten als hun energie- en koolstofbronnen. Aseksuele reproductie van archaebacteriën wordt geïdentificeerd door binaire splitsing, knopvorming en fragmentatie.

Individuele archaebacterium is 0,1-15 m in diameter. Door archaebacteriën worden verschillende vormen verwerkt zoals bollen, staafjes, platen en spiralen. Sommige cellen zijn plat of vierkant van vorm. De celwand van archaebacteriën bestaat uit pseudo-peptidoglycanen. De membraanlipiden van archaebacteriën zijn ethergebonden, vertakte alifatische ketens die D-glycerolfosfaten bevatten. Volgens de structuur van de celwand lijken archaebacteriën meer op gram-positieve bacteriën. Het archaebacteriële genoom bestaat uit een enkel cirkelvormig chromosoom, dat transcriptie en translatie vertoont vergelijkbaar met eukaryoten.

Er worden drie soorten archaebacteriën gevonden: methanogenen, halofielen en thermofielen. methanogenen worden aangetroffen in zuurstofvrije omgevingen zoals moerassen, meersedimenten en spijsverteringskanalen van dieren, waarbij methaangas wordt geproduceerd. Halofielen leven in water met hoge concentraties zouten. Thermofielen leven in warmwateromgevingen in zure zwavelbronnen. Archaebacteriën worden getoond in figuur 1.

Figuur 1: Archaebacteriën

Wat is Eubacteriën?

Eubacteriën zijn een complexer domein van koninkrijk monera. Ze zijn te vinden in de meeste habitats op aarde, zoals bodem, water en binnen of buiten grote organismen. Omdat eubacteriën niet bestaan ​​uit membraangebonden organellen, vinden bijna alle metabole reacties plaats in het cytoplasma. Sommige eubacteriën zijn ook betrokken bij de stikstofcyclus. Ze vertonen ook zowel parasitaire als pathogene effecten op hun gastheerorganismen. Anders dan de gebruikelijke aseksuele reproductiemethoden, vertonen eubacteriën seksuele reproductiemethoden zoals conjugatie.

Individuele eubacterium heeft een diameter van 0,5-5 m. Eubacteria vertonen een verscheidenheid aan vormen en arrangementen. Kokken en bacillen zijn de belangrijkste vormen. Vibrio, staven, filamenten en spirocheten zijn de andere vormen van eubacteriën. Membraanlipiden van eubacteriën zijn estergebonden, rechte ketens van vetzuren, die L-glycerolfosfaten bevatten. Eubacteria bestaat uit een enkel cirkelvormig chromosoom in hun cytoplasma.

Afhankelijk van de dikte van de celwand kunnen eubacteriën worden onderverdeeld in twee categorieën: grampositieve en gramnegatieve bacteriën. De peptidoglycaanlaag van gram-positieve bacteriën bindt zich met de gramkleuring, wat positieve resultaten oplevert. De celwandstructuur van gramnegatieve bacteriën is complexer dan grampositieve bacteriële celwand en kan niet binden met gramkleuring. Eubacteriën worden getoond in figuur 2.

Figuur 2: Eubacteriën

Verschil tussen Archaebacteria en Eubacteria

Alternatieve namen

Archebacteriën: Archaebacteriën worden oude bacteriën genoemd.

Eubacteriën: Eubacteriën worden echte bacteriën genoemd.

Maat

Archebacteriën: Individuele archaebacterium is 0,1-15 m in diameter.

Eubacteriën: Individuele eubacterium heeft een diameter van 0,5-5 m.

Vorm

Archaebacteriën: Archaebacteriën zijn bollen, staven, platen, spiraalvormig, plat of vierkant.

Eubacteriën: Eubacteriën zijn cocci, bacillen, vibrio, staven, filamenten of spirocheten in vorm.

Complexiteit

Archebacteriën: Archaebacteriën zijn eenvoudig in hun organisatie.

Eubacteriën: Eubacteriën zijn complexer dan archaebacteriën.

Habitat

Archaebacteriën: Archaebacteriën komen voor in extreme omgevingen.

Eubacteriën: Eubacteriën komen overal op aarde voor.

celwand

Archebacteriën: Celwand is samengesteld uit pseudo peptidoglycanen.

Eubacteriën: Celwand is samengesteld uit peptidoglycanen met muraminezuur.

Membraan lipiden

Archaebacteriën: Membraanlipiden van archaebacteriën zijn ethergebonden, vertakte, alifatische ketens die D-glycerolfosfaat bevatten.

Eubacteriën: Membraanlipiden van eubacteriën zijn estergebonden, rechte ketens van vetzuren, die L-glycerolfosfaten bevatten.

RNA-polymerase

Archebacteriën: RNA-polymerase van archaebacteriën bestaat uit een complex subeenheidpatroon, dat vergelijkbaar is met eukaryotisch RNA-polymerase.

Eubacteriën: RNA-polymerase van eubacteriën bestaat uit een eenvoudig subeenheidpatroon.

Overdracht RNA

Archebacteriën: Er is geen thymine aanwezig in de TψC-arm van het tRNA, dat methionine draagt.

Eubacteriën: Thymine is aanwezig in het grootste deel van het tRNA en draagt ​​N-formylmethionine.

intronen

Archebacteriën: Introns zijn aanwezig in archaebacteriën.

Eubacteriën: Introns zijn afwezig in eubacteriën.

Groei en reproductie

Archaebacteriën: Aseksuele reproductiemethoden zoals binaire splitsing, ontluikende en fragmentatie worden door archaebacteriën gebruikt tijdens hun reproductie.

Eubacteriën: Behalve binaire splitsing, ontluiking en fragmentatie, zijn eubacteriën in staat sporen te produceren om in ongunstige omstandigheden inactief te blijven.

Glycolyse/Krebs-cyclus

Archebacteriën: Archaebacteriën vertonen noch glycolyse, noch de cyclus van Kreb.

Eubacteriën: Eubacteria vertonen zowel glycolyse als de cyclus van Kreb.

Types

Archebacteriën: Archaebacteriën zijn drie soorten: methanogenen, halofielen en thermofielen.

Eubacteriën: Eubacteria zijn twee soorten: grampositief en gramnegatief.

Voorbeelden

Archaebacteriën: Halobacterium, Lokiarchaeum, Thermoproteus, Pyrobaculum, Thermoplasma en Ferroplasma zijn de voorbeelden van archaebacteria.

Eubacteriën: Mycobacteriën, Bacillus, Sporohalobacter, Clostridium en Anaerobacter zijn de voorbeelden van eubacteriën.

Conclusie

Archaebacteriën, eubacteriën en cyanobacteriën zijn de drie domeinen van koninkrijk monera. Archaebacteriën worden oude bacteriën genoemd, terwijl de eubacteriën echte bacteriën worden genoemd. Eubacteriën komen meestal voor in bodem, water en leven in en op grote organismen. Eubacteria zijn verdeeld in twee groepen die bekend staan ​​​​als gram-positieve en gram-negatieve bacteriën. Archaebacteriën zijn te vinden in zoute pekel, oceaanbodems en warmwaterbronnen. Ze zijn geëvolueerd net na de evolutie van het eerste leven op aarde. Er worden drie soorten archaebacteriën gevonden: methanogenen, halofielen en thermoacidofielen. Het belangrijkste verschil tussen archaebacteriën en eubacteriën is hun habitat in de omgeving.

Referentie: Esko, Jeffrey D. "Eubacteria and Archaea." Basisprincipes van glycobiologie. 2e editie. Amerikaanse National Library of Medicine, 1 januari 1970. Web. 18 april 2017. "Koninkrijk Archaebacteria - Zes koninkrijken." Google-sites. n.p., n.d. Web. 18 april 2017. Eubacteriën. n.p., n.d. Web. 18 april 2017..

Afbeelding Hoffelijkheid:1. "Archaea" door Kaden11a - Eigen werk (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia2. "EscherichiaColi NIAID" door Rocky Mountain Laboratories, NIAID, NIH - NIAID (Public Domain) via Commons Wikimedia