Belangrijkste verschil - Bonen versus erwten

Granen kunnen worden gedefinieerd als kleine, harde, droge zaden die door mensen of dieren worden geconsumeerd. Granen kunnen worden onderverdeeld in 5 groepen. Het zijn granen, pseudograan, peulvruchten, volle granen en oliehoudende zaden. Van deze vijf categorieën staan ​​peulvruchten bekend als een van de belangrijkste hoofdvoedingen vanwege de grote vraag naar hun voedingswaarde en de enorme consumptie wereldwijd. Peulvruchten zijn een jaarlijkse opbrengst van vlinderbloemige gewassen, die worden gebruikt als voedsel voor zowel mensen als andere dieren in de wereld. Bonen en erwten zijn allemaal zaden die in peulen groeien. Ze zijn rijk aan eiwitten en essentiële aminozuren. Ze lijken min of meer op elkaar in hun botanische en fysiologische kenmerken, en het wordt moeilijk om die verschillende kenmerken correct te scheiden en van elkaar te onderscheiden. Hun vorm is echter het belangrijkste kenmerk dat kan worden gebruikt om ze te onderscheiden. Bonen zijn ovaal of niervormig, terwijl erwten rond zijn. Dit is de grootste verschil tussen bonen en erwten. Maar zowel onder gewone consumenten als in praktijksituaties worden de termen bonen en erwten vaak door elkaar gebruikt. Daarom onderzoekt dit artikel het verschil tussen bonen en erwten.

Wat zijn bonen?

Bonen behoren tot de familie Fabaceae of Leguminosae en worden in grotere hoeveelheden gekweekt en leveren meer voedsel, energie, koolhydraten en eiwitten voor de hele wereld. Daarnaast worden ze in veel Aziatische en Afrikaanse landen beschouwd als hoofdgewassen. Bonen zijn een rijke bron van macronutriënten (koolhydraten, vetten, oliën en eiwitten) en micronutriënten (vitamines, mineralen) evenals bioactieve fytochemicaliën (polyfenolen, flavonoïden, anthocyanine, carotenoïden, enz.). Ze bevatten echter tannine en fytinezuur als anti-nutritionele factoren. In sommige ontwikkelingslanden vormen bonen het grootste deel van de dagelijkse voeding. Voorbeelden van veelgebruikte bonen zijn de gewone boon, droge boon, kidneyboon, snijboon, pintoboon, marineboon, enz. Deze bonen kunnen voor tal van landbouwdoeleinden worden gebruikt, zoals tussenteelt, vruchtwisseling, biologische brandstoffen, groenbemesterproductie en rhizobium-biomeststof.

Wat zijn erwten?

Erwten zijn eenjarig peulvruchtgewas dat één tot twaalf zaden van verschillende morfologie en kleur binnen een peul oplevert. Erwten worden niet alleen als voedsel gebruikt voor mensen, maar ook voor andere dieren. Net als veel vlinderbloemige gewassen, spelen erwten een belangrijke rol in de vruchtwisseling vanwege hun vermogen om stikstof vast te leggen. Afhankelijk van de variëteit kan een puls bekend staan ​​​​als: black-eyed erwt, zwarte erwt, kikkererwten, Dixie lee erwt en zoete erwt. Erwten worden agrarisch geteeld, voornamelijk voor hun menselijke voedselkorrelzaad, voor veevoer en kuilvoerproductie, en als bodemverbeterende groenbemester. Veel erwten bevatten symbiotische bacteriën die bekend staan ​​​​als Rhizobia in wortelknollen van plantenwortelsystemen. Deze bacteriën hebben het duidelijke vermogen om stikstof uit de lucht te binden. Deze organisatie helpt de wortelknollen als stikstofbron voor erwten en maakt ze relatief rijk aan plantaardige eiwitten. Daarom behoren erwten tot de grootste bronnen van plantaardig eiwit en dienen ze ook als meststof voor de bodem.

Verschil tussen bonen en erwten

Bonen en erwten kunnen aanzienlijk verschillende eigenschappen en toepassingen hebben. Deze verschillen kunnen zijn,

Classificatie

Bonen zijn ingedeeld onder verschillende geslachten van de familie Fabaseae/Leguminosae.

Erwten bestaan ​​meestal uit zaden en peulen van geslachten Pisum.

Groeipatronen van klimmende variëteit

Bonen gebruik de wijnstok zelf om rond de steun te twijnen.

Ranken (twinningstructuren) zijn te zien in erwt wijnstokken en deze ranken kronkelen rond de steun.

Vorm van zaad

Bonen zijn ovaal of niervormig.

Erwten zijn rond van vorm.

Categorisering op basis van kleur

Bonen zijn onderverdeeld in 2 groepen op basis van de kleur. Het zijn rode bonen en witte bonen.

Erwten zijn niet ingedeeld in groepen op basis van de kleur.

Soort verbruik

Beide vers bonen en gedroogde bonen worden geconsumeerd.

Vaak gedroogd erwten worden geconsumeerd

Teelt

Bonen worden beschouwd als zomergewassen die warme temperaturen nodig hebben om te groeien.

Erwten zijn koele seizoensgewassen, die in veel delen van de wereld worden gekweekt van de winter tot de vroege zomer, afhankelijk van de locatie.

Toxiciteit en gezondheidsproblemen

Vers rauw bonen, met name rode bonen en bruine bonen bevatten een schadelijk toxine dat lectine phytohaemagglutinine wordt genoemd. Daarnaast bevatten eetbare bonen ook oligosachariden die bekend staan ​​als raffinose en stachyose. Omdat het normale menselijke spijsverteringskanaal echter geen spijsverteringsenzymen van oligosachariden bevat, worden geconsumeerde oligosachariden typisch verteerd door darmbacteriën. Als gevolg hiervan worden door deze bacteriën winderigheid veroorzakende gassen geproduceerd. Bonen veroorzaken dus een opgeblazen gevoel en winderigheid.

Sommige mensen zijn allergisch voor erwten.

Voorbeelden van bonen en erwten

Voorbeelden voor rode bonen zijn Pinto, Roze bonen, Lichtrode nier, Donkerrode nier, Rode bonen, Erwtenbonen en Zwarte bonen.

Voorbeelden van witte bonen zijn Navy, Small white, Great Northern, Cannellini (witte kidneybonen) en Garbanzo

Voorbeelden van Erwten Duiferwt (Cajanus cajan), de cowpea (Vigna unguiculata), Black-eyed peas, Hele erwten, zwarte erwt, kikkererwten, Dixie lee erwt en zoete erwt

Kortom, zowel bonen als erwten zijn rijk aan koolhydraten, eiwitten en voedingsvezels. Een combinatie van bonen en erwten vormt een uitgebalanceerd dieet, vooral voor vegetariërs.

Referenties:

Gorman, CF (1969). Hoabinhian: Een kiezel-gereedschapscomplex met vroege plantenassociaties in Zuidoost-Azië". Wetenschap 163 (3868): 671-3.

Hagedorn, Donald J. (1974). Virusziekten van Erwt, Pisum sativum. St. Paul, Minnesota: American Phytopathological Society. P. 7.

Hernández Bermejo, J.E. en León, J., (1992). Verwaarloosde gewassen: 1492 vanuit een ander perspectief, Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO).

Kaplan, Lawrence (2008). Peulvruchten in de geschiedenis van de menselijke voeding. In DuBois, Christine; Tan, Chee-Beng en Mintz, Sidney. De wereld van soja. NUS Pers. blz. 27–. ISBN 978-9971-69-413-5.

Afbeelding met dank aan:

“Erwten in peulen – Studio” door Bill Ebbesen – Eigen werk. (CC BY-SA 3.0) via Commons

"Nierbonen" door Sanjay Acharya - Eigen werk. (CC BY-SA 3.0) via Wikimedia Commons