Belangrijkste verschil - Centromeer versus kinetochoor

Centromeer en kinetochoor zijn twee structuren die ongeveer in het midden van chromosomen worden gevonden en zijn betrokken bij de segregatie van zusterchromatiden bij celdeling. Het centromeer is een gebied met sterk gecondenseerd DNA waar de kinetochoren zijn geassembleerd. De kinetochoor is een soort eiwit dat de chromosomen verbindt met de spilmicrotubuli. Spindelmicrotubuli zijn bevestigd met kinetochoor dat op het centromeer is geassembleerd. De grootste verschil tussen centromeer en kinetochoor is dat: centromeer is het gebied waar de twee zusterchromatiden bij elkaar worden gehouden na de replicatie van het chromosoom, waarbij kinetochoor het eiwitcomplex is op het chromosoom waar spoelvezels zijn bevestigd tijdens celdeling.

Dit artikel legt uit,

1. Wat is Centromeer - Definitie, structuur, functie, kenmerken 2. Wat is een kinetochoor? - Definitie, structuur, functie, kenmerken 3. Wat is het verschil tussen Centromeer en Kinetochore?

Wat is Centromeer

Het centromeer is het gebied van een gerepliceerd chromosoom, dat de twee zusterchromatiden bij elkaar houdt. Centric heterochromatine is het type heterochromatine dat wordt aangetroffen in het centromeer van een chromosoom. Het centrische heterochromatine wordt geflankeerd door pericentrisch heterochromatine. Cohesine-eiwitcomplexen zijn aanwezig tussen de twee zusterchromatiden en verbinden de twee kopieën van het gerepliceerde chromosoom. De rol van het centromeer is om een ​​plaats te bieden voor de binding met microtubuli via de kinetochoor, een eiwitcomplex dat is geassembleerd op het centromeer van het chromosoom. Op de chromosomen kunnen twee soorten centromeren worden geïdentificeerd: puntcentromeren en regionale centrosomen. Puntcentromeren binden met specifieke eiwitten om centromeren te vormen. Hoewel de vorming van centromeer de voorkeur geeft aan een unieke DNA-sequentie om de centromeer te vormen, kunnen regionale centromeren ook worden gevormd op de andere DNA-sequenties. De structuur van een chromosoom, dat een centromeer draagt, is weergegeven in figuur 1.

Figuur 1: Centromeer in een chromosoom

Posities van Centromeren

Een chromosoom bestaat uit twee armen: de lange arm staat bekend als de q-arm en de korte arm staat bekend als de p-arm. Afhankelijk van de centromeerpositie kunnen chromosomen worden onderverdeeld in vier hoofdtypen: metacentrisch, submetacentrisch, acrocentrisch en telocentrisch. Metacentrische chromosomen bestaan ​​uit gelijke lengtes in zowel p- als q-armen. In submetacentrische chromosomen zijn p- en q-armen vrij ongelijk in lengte. In acrocentrische chromosomen is de q-arm langer dan de p-arm. In telocentrische chromosomen bevindt het centromeer zich aan het uiteinde van het chromosoom. Posities van het centromeer in verschillende chromosoomtypes worden getoond in figuur 2.

Figuur 2: Posities van het Centromeer A – Korte/p-arm, B – Centromeer, C – Lange/q-arm, D – Zusterchromatide I – Telocentrisch, II – Acrocentrisch, III – Submetacentrisch, IV – Metacentrisch

Organismen met één centromeer per chromosoom staan ​​bekend als: monocentrische organismen. Voorbeelden van de monocentrische organismen zijn schimmels en gewervelde dieren. Anderzijds, holocentrische organismen bestaan ​​uit meer dan één centromeer per chromosoom. Nematoden zijn voorbeelden voor de holocentrische organismen.

Wat is kinetochoor

Een kinetochoor is een eiwitcomplex dat wordt geassembleerd op het centromeer van chromosomen, waarbij spindelmicrotubuli worden bevestigd om chromosomen of zusterchromatiden uit elkaar te trekken tijdens de anafase van de celdeling. In monocentrische organismen kan een enkel kinetochoor-assemblagepunt worden geïdentificeerd; in holocentrische organismen kan de assemblage van kinetochoren worden waargenomen langs het gehele chromosoom. Behalve het bevorderen van de binding van spoelmicrotubuli aan het chromosoom, spelen kinetochoren een rol bij het bij elkaar houden van twee zusterchromatiden samen met cohesine-eiwitcomplexen. Kinetochoren in de metafase van een menselijke cel worden weergegeven in de roze kleur van figuur 3. Groene kleur toont de spilmicrotubuli en de blauwe kleur toont de chromosomen.

Figuur 3: Kinetochoren op een spil

Structuur van kinetochoor

Twee regio's van een kinetochoor kunnen worden geïdentificeerd: binnenste kinetochoor en buitenste kinetochoor. De innerlijke kinetochoor houdt de twee zusterchromatiden bij elkaar door nauw te associëren met het centromeergebied. Het bevat nucleosomen die zijn samengesteld uit gespecialiseerde histonen, CENP-A genaamd, die de histon H3 vervangen. De buitenste kinetochoor interageert met de spilmicrotubuli. Het wordt op het oppervlak van het chromosoom geassembleerd nadat de nucleaire envelop is afgebroken. De buitenste kinetochoor bestaat uit ongeveer 20 plaatsen voor de verankering van kinetochoor-microtubuli. Het samenstel van spindelmicrotubuli met het centromeer wordt getoond in figuur 4.

Figuur 4: Montage van kinetochoor

Verschil tussen centromeer en kinetochoor

Samenstelling

Centromeer: Een centromeer is een vernauwd stukje DNA op een chromosoom.

Kinetochoor: Een kinetochoor is een eiwitcomplex, geassembleerd op centromeren van chromosomen.

Observatie

Centromeer: Centromeren kunnen worden waargenomen onder de lichtmicroscoop.

Kinetochoor: Kinetochoren zijn alleen zichtbaar onder de elektronenmicroscoop.

Structuur

Centromeer: Centromeren bestaan ​​uit centrische heterochromatine.

Kinetochoor: Kinetochoren zijn opgebouwd uit gespecialiseerde soorten histonen zoals CENP-A.

Positie

Centromeer: Er kunnen vier centeromere posities worden onderscheiden: metacentrisch, submetacentrisch, acrocentrisch en telocentrisch.

Kinetochoor: Kinetochoren bestaan ​​uit twee lagen: de binnenste kinetochoor en de buitenste kinetochoor.

Nummer

Centromeer: Centromeren kunnen monocentrisch of holocentrisch zijn.

Kinetochoor: Eén centromeer bevat één kinetochoorcomplex.

Binding met microtubuli

Centromeer: Centromeren kunnen zelf niet binden met microtubuli.

Kinetochoor: De buitenste kinetochoor bestaat uit ongeveer 20 plaatsen voor de verankering van kinetochoor-microtubuli.

Conclusie

Centromeer en kinetochoor zijn twee soorten elementen die bijdragen aan de celdeling. Een centromeer is een gebied met vernauwd DNA, aanwezig in de vorm van centrisch heterochromatine dat wordt geflankeerd door pericentrisch heterochromatine. Centromeren kunnen monocentrisch of holocentrisch zijn. Elke centromeer is samengesteld met een kinetochoorcomplex. Kinetochorencomplex bestaat uit binnen- en buitenlagen van kinetochoren. De binnenste kinetochoren houden de twee zusterchromatiden bij elkaar. Aan de andere kant bieden buitenste kinetochoren plaatsen voor de bevestiging van spindelmicrotubuli met centromeren. Het belangrijkste verschil tussen centromeer en kinetochoor is dat het centromeer een DNA-gebied is, terwijl kinetochoor een assemblerend eiwitcomplex in het centromeer is.

Referentie:1. "Centromeer." Wikipedia. Wikimedia Foundation, 06 maart 2017. Web. 12 maart 2017. 2. "Kinetochoor." Wikipedia. Wikimedia Foundation, 20 februari 2017. Web. 12 maart 2017.

Afbeelding Hoffelijkheid:1. "Mitoticchromosoom" door HeavyQuark - Gemaakt op Microsoft Paint (CC BY-SA 3.0) via Commons Wikimedia2. "Centromere Placement" door Fockey003 - Eigen werk (CC BY-SA 4.0) (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia3. "Kinetochore" door Afunguy op Engelse Wikipedia - Overgezet van en.wikipedia naar Commons door Lije ook met behulp van CommonsHelper. (Public Domain) via Commons Wikimedia4. "Chromosoomcohesie - en" door Dawn08 - Eigen werk (CC BY-SA 3.0) via Commons Wikimedia