De belangrijkste verschil tussen klassieke conditionering en instrumentele conditionering is dat klassieke conditionering onvrijwillig gedrag inhoudt, terwijl instrumentele conditionering vrijwillig gedrag inhoudt.

Zowel klassieke conditionering als instrumentele conditionering zijn twee soorten associatieve leerprocessen, waarbij wordt geleerd over de relatie tussen twee stimuli. Klassieke conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door twee stimuli aan elkaar te koppelen om een ​​nieuwe aangeleerde reactie bij een individu te produceren, terwijl instrumentele conditionering een leerproces is dat plaatsvindt door gedrag en een gevolg voor dat gedrag te koppelen.

Klassieke conditionering, instrumentele conditionering, operante conditionering, bekrachtiging, straf

Wat is klassieke conditionering?

Klassieke conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door twee stimuli aan elkaar te koppelen om een ​​nieuwe aangeleerde reactie bij een individu te produceren. Klassiek geconditioneerd werd ontdekt door een Russische fysioloog die bekend staat als Ivan Pavlov. Het experiment van Pavlov met honden is het meest populaire voorbeeld van klassieke conditionering. In dit experiment toonde Pavlov aan dat wanneer er een bel werd geluid elke keer dat de hond eten kreeg, de hond leerde het geluid van de bel te associëren met voedsel.

Er zijn drie basisfasen in klassieke conditionering.

Voor conditionering

Fase 1, d.w.z. vóór conditionering, omvat een ongeconditioneerde stimulus (UCS) die een ongeconditioneerde respons (UCR) in een organisme produceert. Met andere woorden, het gaat om een ​​natuurlijke stimulus die automatisch een reactie uitlokt. In het experiment van Pavlov was het kwijlen van de hond als reactie op het voedsel de natuurlijke stimulus. Hier is het presenteren van voedsel de ongeconditioneerde stimulus en kwijlen is de ongeconditioneerde reactie. Dan introduceren we ook een neutrale stimulus die geen effect heeft.

Tijdens conditionering

Tijdens fase 2 van klassieke conditionering wordt de neutrale stimulus herhaaldelijk gekoppeld aan de ongeconditioneerde stimulus. Als gevolg hiervan vormt zich een associatie tussen de voorheen neutrale stimulus en de ongeconditioneerde stimulus. Op dit punt noemen we de neutrale stimulus de geconditioneerde stimulus. De proefpersoon is nu geconditioneerd om op deze stimulus te reageren. In het hondenexperiment van Pavlov is het geluid van de bel de neutrale stimulus die later de geconditioneerde stimulus wordt.

Na conditionering

Zodra we een associatie opbouwen tussen de geconditioneerde stimulus en de ongeconditioneerde stimulus, wordt ook een nieuwe geconditioneerde respons gecreëerd. Als een hond bijvoorbeeld het geluid van een bel associeert met de presentatie van voedsel, zal het geluid van een bel alleen al een geconditioneerde reactie (kwijlen) bij de hond veroorzaken.

Wat is instrumentele conditionering?

Instrumentele conditionering of operante conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door het koppelen van een gedrag en een gevolg voor dat gedrag. Deze gevolgen omvatten beloningen en straffen. B.F. Skinner is de vader van instrumentale conditionering. Hij bestudeerde deze conditionering door experimenten uit te voeren met dieren die in een ‘Skinner Box’ werden geplaatst. Stel je bijvoorbeeld een rat voor in een kooi met twee knopen. Als de rat op de groene knop drukt, krijgt hij een voedselkorrel als beloning, maar als hij op de rode knop drukt, krijgt hij een milde elektrische schok. Bijgevolg zal de rat in deze doos altijd proberen op de groene knop te drukken en de rode knop te vermijden.

De twee belangrijkste concepten van instrumentele conditionering zijn: versterkingen en straffen. Versterking is elke actie die de intensiteit van het daaropvolgende gedrag versterkt of verhoogt. Positieve versterkingen zijn de gunstige uitkomsten die volgen op een bepaald gedrag, bijvoorbeeld lof of beloning. Negatieve versterkingen het wegnemen van een ongunstige uitkomst na een bepaald gedrag, bijvoorbeeld het niet hoeven betalen van een boete. Beide soorten bekrachtiging hebben betrekking op het versterken van het gedrag. Straf daarentegen is elke handeling die een gedrag verzwakt of elimineert in plaats van het te versterken. Positieve straf omvat het toepassen van een onaangename gebeurtenis na een gedrag; bijvoorbeeld spanking voor wangedrag. Negatieve straf, daarentegen, is straf door verwijdering en houdt in dat iets gunstigs wordt weggenomen; bijvoorbeeld het ontnemen van een voorrecht. We kunnen negatieve bekrachtiging verder categoriseren in ontsnappingsconditionering en vermijdingsconditionering.

Verschil tussen klassieke conditionering en instrumentele conditionering

Definitie

Klassieke conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door twee stimuli aan elkaar te koppelen om een ​​nieuwe aangeleerde reactie bij een individu te produceren. Instrumentele conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door het koppelen van een gedrag en een gevolg voor dat gedrag.

Vrijwillig versus onvrijwillig

Terwijl klassieke conditionering onvrijwillig gedrag inhoudt (reflexactie), omvat instrumentele conditionering vrijwillig gedrag.

Natuur

Bij klassieke conditionering wordt een signaal gegeven vóór de reflex, maar bij instrumentele conditionering wordt bekrachtiging of straf gegeven na het gedrag.

Proces

Bij klassieke conditionering wordt een neutrale stimulus een geconditioneerde stimulus door associatie met een ongeconditioneerde stimulus en roept een geconditioneerde respons op. Bij instrumentele conditionering wordt de kans op een bepaald gedrag veranderd door de gevolgen die erop volgen.

Conclusie

Klassieke conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door twee stimuli aan elkaar te koppelen om een ​​nieuwe aangeleerde reactie bij een individu te produceren. Instrumentele conditionering is een leerproces dat plaatsvindt door gedrag te koppelen en een consequentie voor dat gedrag. Het belangrijkste verschil tussen klassieke conditionering en instrumentele conditionering is dat klassieke conditionering onvrijwillig gedrag omvat, terwijl instrumentele conditionering vrijwillig gedrag omvat.

Verwijzing:

1. Mcleod, Saul. "Klassieke conditionering." Gewoon psychologie. 2. Kers, Kendra. "Hoe instrumentele conditionering werkt volgens de psychologie." Heel goed geest.

Afbeelding met dank aan:

1. "Pavlov's hondenconditionering" door Maxxl² - Eigen werk - gevectoriseerdPavlov hondenconditionering (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia2. "Operante conditionering diagram rev" door Box73 (opnieuw gemaakt en geconverteerd naar svg) en Curtis Neveu (bron) - Dit bestand is een recreatie van een diagram van operante conditionering (CC BY 3.0) via Commons Wikimedia