De grootste verschil tussen directionele en disruptieve selectie is dat: directionele selectie geeft de voorkeur aan een fenotype dat het beste past bij de omgeving, terwijl disruptieve selectie de voorkeur geeft aan extreme waarden voor een eigenschap boven tussenliggende waarden. Bovendien wordt een enkel fenotype geselecteerd bij directionele selectie, terwijl meer dan één fenotype wordt geselecteerd bij verstorende selectie.

Directionele en disruptieve (diversificerende) selectie zijn twee soorten mechanismen van natuurlijke selectie, die de allelfrequentie van een populatie beïnvloeden. Bovendien is stabiliserende selectie het derde type natuurlijke selectie; bij deze selectie neemt de genetische diversiteit af naarmate de populatie zich stabiliseert op een bepaalde eigenschapswaarde.

Allelfrequentie, directionele selectie, disruptieve selectie, natuurlijke selectie, fenotypes

Wat is directionele selectie

Directionele selectie is een vorm van natuurlijke selectie die leidt tot de selectie van het fenotype dat het beste bij de omgeving past. Daarom zijn veranderingen in de omgeving de drijvende kracht achter de directionele selectie. Bovendien, omdat het een bepaald fenotype selecteert boven het tegenovergestelde fenotype, beweegt de bestaande variatie naar één einde toe. Het treedt op door de verhoging van de allelfrequentie van het gewenste fenotype over generaties.

Figuur 1: Patronen van natuurlijke selectie

Verder is de selectie van donkergekleurde motten boven lichtgekleurde motten een voorbeeld van directionele selectie. Voorafgaand aan de industriële revolutie waren lichtgekleurde gepeperde motten overheersend. Maar met de industriële revolutie werden de basten van bomen donker van kleur door het roet dat uit fabrieken spuwde. Vervolgens werden lichtgekleurde motten heel gemakkelijk opgemerkt door roofvogels. Daarom nam het aantal donkergekleurde motten toe naarmate hun donkerdere kleur voor camouflage zorgde.

Wat is disruptieve selectie?

Disruptieve of diversifiërende selectie is een ander type natuurlijk selectiemechanisme dat verantwoordelijk is voor de selectie van extreme fenotypen boven intermediaire fenotypen. En dit soort selectiemechanismen wordt vaak gezien bij dieren met meerdere mannelijke paringsstrategieën. In kreeften verkrijgen de grote alfamannetjes die dominant zijn over de mannetjes van gemiddelde grootte bijvoorbeeld partners met brute kracht.

Figuur 2: Effect van natuurlijke selectiepatronen

Kleine mannetjes kunnen echter binnensluipen voor heimelijke copulaties met vrouwtjes, samen met de alfamannetjes, binnen hetzelfde territorium. Daarom kunnen zowel alfamannetjes die groot zijn als andere sluipende mannetjes die klein zijn, overleven. De middelgrote mannetjes die niet in staat zijn om alfamannetjes in te halen en te groot zijn om stiekem copulaties te sluipen, zullen echter minder frequentie hebben om te overleven.

Overeenkomsten tussen directionele en disruptieve selectie

Verschil tussen directionele en disruptieve selectie

Definitie

Directionele selectie verwijst naar een modus van natuurlijke selectie waarbij de voorkeur wordt gegeven aan één enkel fenotype, waardoor de allelfrequentie voortdurend in één richting verschuift, terwijl disruptieve selectie verwijst naar een modus van natuurlijke selectie waarbij extreme waarden voor een eigenschap de voorkeur krijgen boven tussenliggende waarden.

Betekenis

Het belangrijkste verschil tussen directionele en disruptieve selectie is dus dat de directionele selectie de selectie is van een bepaald fenotype dat het beste overleeft in de omgeving, terwijl disruptieve selectie de selectie is van extreme fenotypes over het tussenliggende fenotype.

Aantal geselecteerde fenotypen

Variatie

Een ander verschil tussen directionele en disruptieve selectie is dat directionele selectie de variatie binnen de populatie sterk vermindert, terwijl disruptieve selectie de variatie slechts tot op zekere hoogte vermindert.

Voorbeelden

Selectie van de donkergekleurde motten boven lichtgekleurde motten na industriële evolutie is een voorbeeld van gerichte selectie, terwijl selectie van alfamannetjes en "sluipende" mannetjes boven tussenliggende mannetjes in een kreeftenpopulatie een voorbeeld is van ontwrichtende selectie.

Conclusie

Directionele selectie is een mechanisme van natuurlijke selectie dat verantwoordelijk is voor de selectie van het fenotype dat het meest geschikt is voor de omgeving boven andere fenotypes. Het leidt in de loop van de tijd tot een verhoging van de allelfrequentie van het geselecteerde fenotype binnen de populatie. Aan de andere kant is disruptieve selectie een ander mechanisme van natuurlijke selectie dat verantwoordelijk is voor de selectie van meer dan één extreme fenotype over een tussenliggend fenotype. Hier kunnen meer dan één fenotype worden geselecteerd. Daarom is het belangrijkste verschil tussen directionele en disruptieve selectie het type geselecteerde fenotypes en hun belang.

Referenties:

1. "Adaptieve evolutie | Grenzeloze biologie." Lumen, hier beschikbaar.

Afbeelding met dank aan:

1. "Patterns of Natural Selection" door Keith Chan - Eigen werk (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia 2. "Selectiontypes-n0 images (vector)" By File: Selectiontypes-n0 images.png: Azcolvin429vectorisation: Mliu92 - Bestand:Selectiontypes-n0 images.png (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia