De grootste verschil tussen microvermeerdering en weefselkweek is dat de microvermeerdering is de productie van een groot aantal planten uit een klein plantaardig materiaal, terwijl weefselkweek de eerste stap is van microvermeerdering waarbij plantencellen worden gekweekt in een kunstmatig medium, waardoor ze worden ontwikkeld tot een groot aantal plantjes. Bovendien vereist microvermeerdering weefselkweek voor de vermenigvuldiging van plantjes.

Microvermeerdering en weefselkweek zijn twee soorten technieken die betrokken zijn bij de productie van een groot aantal identieke planten.

Explantatie, Meristeem, Micropropagatie, Weefselkweek, Vegetatieve Voortplanting

Wat is micropropagatie?

Microvermeerdering is een in vitro techniek van weefselkweek waarbij op grote schaal hoogwaardige kloonplanten worden ontwikkeld. Bij microvermeerdering wordt de top van de scheut onder invloed van plantenhormonen in een agar-voedselmedium gekweekt. De top van de scheut bestaat uit ongedifferentieerd meristeemweefsel, dat een onbepaalde groei heeft. De twee belangrijkste stadia van microvermeerdering zijn weefselkweek en de introductie van nieuwe planten in de bodem.

Figuur 1: Bananenplantjes overgebracht naar de bodem

De drie belangrijkste voordelen van microvermeerdering zijn:

1. Nieuwe planten ophopen – Microvermeerdering maakt de productie van een groot aantal klonale planten mogelijk door middel van weefselkweek. Andere vegetatieve vermeerderingsmethoden kunnen slechts een paar planten tegelijk genereren.
2. Productie van ziektevrije planten – Microvermeerdering maakt gebruik van het meristeem, dat in het algemeen niet kan worden geïnfecteerd door plantenvirussen. Meestal verspreiden plantenvirussen zich door vaatweefsel, dat niet is verbonden met het meristeem.
3. Voortplanting van zeldzame soorten - Microvermeerdering kan worden gebruikt bij de vermeerdering van zeldzame en bedreigde planten, evenals planten met moeilijkheden bij het ontkiemen van zaden en kiemrust.

Wat is weefselkweek?

Weefselkweek is de techniek waarbij een klein fragment van een plant (explantaat) in een kunstmatig voedingsmedium wordt gebracht, waardoor het kan functioneren of groeien. Er zijn verschillende soorten weefselkweekmethoden op basis van het type plantaardig materiaal dat wordt gebruikt. Sommige omvatten zaadcultuur, embryocultuur, calluscultuur, orgaancultuur en protoplastcultuur.

1. Zaadcultuur - Het wordt gebruikt voor de planten die moeilijkheden ondervinden bij het ontkiemen van zaden, zoals orchideeën. Zaden worden gekweekt om zaailingen te genereren onder ascetische omstandigheden.
2. Embryocultuur – Zowel volwassen als onrijpe embryo's kunnen worden gekweekt om zaailingen te verkrijgen. Deze methode elimineert de kiemrust van het zaad als gevolg van verschillende structuren van het zaad, zoals chemische remmers of de structuren die het embryo afdekken.
3. Eelt cultuur – Eelt is een ongedifferentieerde massa cellen die wordt gegenereerd wanneer het explantaat wordt gekweekt in een weefselkweekmedium. De cellen van een callus kunnen zich ontwikkelen tot oer- of somatisch embryo.

   

   Afbeelding 2: Eelt

4. orgelcultuur – Plantenorganen zoals scheuten, wortels, bladeren of bloemen kunnen als explantaat worden gebruikt om de structuren of hun functie te behouden.
5. Protoplastcultuur – Protoplasten zijn de cellen zonder celwand die voornamelijk worden gegenereerd voor de productie van transgene planten. Zodra deze cellen hun celwanden regenereren, worden ze callus.

De drie belangrijkste stappen van plantenweefselkweek zijn:

1. Begin fase – Het onder steriele omstandigheden inbrengen van een explantaat in het weefselkweekmedium.
2. Vermenigvuldigingsfase – Herverdeling van het explantaat in het weefselkweekmedium, waardoor meerdere scheuten ontstaan. Deze stap kan meerdere keren worden herhaald om een ​​groot aantal plantjes te verkrijgen.

   

   Figuur 3: Physcomitrella patens Planten op een agarplaat

3. Wortelvorming – Inductie van wortelvorming door introductie van plantenhormonen in het weefselkweekmedium.

Overeenkomsten tussen micropropagatie en weefselkweek

Verschil tussen micropropagatie en weefselkweek

Definitie

Microvermeerdering verwijst naar de vermeerdering van planten door plantjes in weefselkweek te laten groeien en ze vervolgens uit te planten, terwijl weefselkweek verwijst naar de techniek van het behouden en groeien van plantencellen, weefsels of organen, vooral op kunstmatig medium in geschikte containers onder gecontroleerde omgevingsomstandigheden.

Stappen

De twee stappen van microvermeerdering zijn weefselkweek en de introductie van nieuwe planten in de bodem, terwijl de drie stappen van weefselkweek de explantatie in het weefselkweekmedium, vermenigvuldiging en inductie van de vorming van wortels zijn.

Belang

Hoewel microvermeerdering kan worden gebruikt om een ​​groot aantal klonale planten te produceren, maakt weefselkweek ook transgene studies mogelijk die nieuwe plantenstammen produceren.

Conclusie

Microvermeerdering is een praktisch aspect van weefselkweek waarin een groot aantal klonale planten wordt geproduceerd. Het kan ook klonen produceren van de zeldzame planten of de planten met moeilijkheden bij het ondergaan van seksuele reproductie. Aan de andere kant is weefselkweek een techniek die door microvermeerdering wordt gebruikt om nieuwe plantjes te produceren uit een klein stukje explantaat. Het belangrijkste verschil tussen microvermeerdering en weefselkweek is hun doel.

Verwijzing:

1. Cornell, Brent. "Micropropagatie." BioNinja, hier beschikbaar 2. Anderson, Hayley. "Weefselkweek - Typen, technieken en processen." MicroscopeMaster, hier beschikbaar

Afbeelding met dank aan:

1. "Banaanplantjes overgebracht naar aarde (met vermicompost) van plantenmedia" door Joydeep - Eigen werk (CC BY-SA 3.0) via Commons Wikimedia 2. "Callus1" door Igge - Eigen werk (CC BY-SA 3.0) hier beschikbaar 3. "Physcomitrella groeit op agarplaten" Von Sabisteb - Anja Martin van het Ralf Reski-lab (CC BY-SA 1.0) hier beschikbaar