De grootste verschil tussen goedkeuring en sanctie is dat: goedkeuring wordt gebruikt in algemene contexten, terwijl sanctie meer wordt gebruikt in officiële, formele en juridische contexten. Bovendien heeft goedkeuring één betekenis, terwijl sanctie op zichzelf twee tegengestelde betekenissen heeft.

Goedkeuring en sanctie zijn twee woorden die de meesten van ons verwarren vanwege hun vergelijkbare betekenissen. Bovendien bedoelen ze allebei toestemming/toestemming geven of ergens mee akkoord gaan. Op basis van hun gebruik kan men echter een onderscheid maken tussen deze twee woorden.

Goedkeuring, wet, regels, sanctie

Wat betekent goedkeuring?

Goedkeuring is het zelfstandig naamwoord van het werkwoord goedkeuren. Goedkeuring betekent ergens mee instemmen of ergens toestemming voor geven. Vandaar dat het duidt op een "de staat of toestand van het hebben van een goede mening over iemand of iets" en "een daad van het officieel accepteren of toestaan ​​van iets" (Cambridge Dictionary).

Goedkeuring is dus een vorm van formele overeenkomst over iets of iemand. Daarom wordt dit woord meestal gebruikt in het dagelijkse gebruik om de overeenkomst met iets of iemand te beschrijven.

Enkele voorbeelden waar het woord goedkeuring wordt gebruikt zijn als volgt:

Goedkeuring komt vaker voor en wordt dagelijks gebruikt, terwijl sancties in een meer formele context worden gebruikt.

Wat betekent sanctie?

Sanctie is een zelfstandig naamwoord dat twee betekenissen heeft, die bijna het tegenovergestelde van elkaar betekenen. Dienovereenkomstig zijn de twee betekenissen van sanctie:

-om formeel toestemming te geven of iets te bestellen en

– een krachtige actie die wordt ondernomen om mensen een wet of regel te laten gehoorzamen, of een straf die wordt gegeven als ze niet gehoorzamen (Cambridge Dictionary)

Daarom kan een sanctie ofwel een formeel besluit betekenen of het opleggen van een sanctie of straf op iets. Daarom behoort sanctie grammaticaal tot de reeks Janus-woorden (wat betekent dat woorden op zichzelf twee tegengestelde betekenissen hebben).

Het woord sanctie heeft een wettelijke oorsprong; het werd voor het eerst gebruikt in de 15e eeuw in het Engels, oorspronkelijk verwijzend naar een formeel decreet, vooral een kerkelijk decreet. Tegen de 20^e eeuw breidde de betekenis zich verder uit om te verwijzen naar zowel een middel om een ​​wet af te dwingen (gevolgd door straf) als het proces om een ​​wet formeel goed te keuren of te ratificeren.

Daarom heeft sanctie een meer legale oorsprong en een gebruik in vergelijking met goedkeuring. Daarom wordt dit woord voornamelijk gebruikt in de formele en juridische contexten volgens de betekenis die het moet overbrengen.

Kort gezegd kan het zelfstandig naamwoord sanctie een formele overeenkomst of het opleggen van een straf zijn.

Enkele voorbeelden waar het woord sanctie wordt gebruikt zijn als volgt:

(om officiële goedkeuring te geven)

(om straf op te leggen)

Sanctie wordt dus meestal gebruikt in juridische en officiële contexten, omdat het een legale oorsprong heeft, in tegenstelling tot goedkeuring.

Overeenkomsten tussen goedkeuring en sanctie

Verschil tussen goedkeuring en sanctie

Definitie

Goedkeuring verwijst naar de handeling van het goedkeuren of geven van toestemming voor iets. Aan de andere kant verwijst sanctie naar het formeel toestemming geven voor iets of het opleggen / autoriseren van straf. Dit is dus het belangrijkste verschil tussen goedkeuring en sanctie.

Nadruk

Goedkeuring legt de nadruk op het geven van toestemming voor iets, wat het idee benadrukt van het hebben van een goede mening over iemand of iets. Maar sanctie, die twee tegengestelde betekenissen heeft, kan twee feiten benadrukken. De betekenis van het geven van officiële goedkeuring benadrukt het feit dat er een effectieve en gezaghebbende goedkeuring of toestemming voor iets is; daarom is het geldig of bindend, meestal via een formele procedure. Integendeel, wanneer sanctie het opleggen van straf betekent, wordt benadrukt dat burgers zich aan de wet moeten houden, aangezien ze een verplichting hebben om de autoriteiten te bevel voeren en als ze deze schenden, moeten ze worden gestraft. Daarom is dit een ander verschil tussen goedkeuring en sanctie.

Grammatica categorie

Trouwens, een grammaticaal verschil tussen goedkeuring en sanctie is dat goedkeuring een zelfstandig naamwoord is, terwijl sanctie ook een zelfstandig naamwoord is dat behoort tot de reeks Janus-woorden.

Gebruik

Conclusie

Sanctie en goedkeuring hebben dezelfde betekenis; daarom worden deze meestal als synoniemen gebruikt. Er is echter een duidelijk verschil tussen goedkeuring en sanctie op basis van hun gebruik. Hoewel goedkeuring alleen kan betekenen dat je formeel toestemming geeft voor of ergens mee instemt, heeft sanctie twee totaal tegengestelde betekenissen: officiële goedkeuring/toestemming geven aan iets of iets straffen. Goedkeuring wordt dus voornamelijk in algemene contexten gebruikt, terwijl sanctie wordt gebruikt in de juridische en officiële context. Dit is dus het verschil tussen goedkeuring en sanctie.

Verwijzing:

1. "Sanctie - Woordenboekdefinitie." Vocabulary.com, hier beschikbaar. 2. "Goedkeuring - Woordenboekdefinitie." Vocabulary.com, hier beschikbaar.

Afbeelding met dank aan:

1. "Stempel van goedkeuring: geassembleerd in de VS" door NDB Photos (CC BY-SA 2.0) via Flickr2. "Goedkeuringsproces" door Nick Youngson (CC BY-SA 3.0) via Picpedia.org3. "Israël - Boycot, desinvestering, sanctie" door Takver - oorspronkelijk gepost op Flickr als Israël - Boycot, desinvestering, sanctie (CC BY-SA 2.0) via Commons Wikimedia