Belangrijkste verschil - Klassieke versus operante conditionering

Klassieke en operante conditionering zijn twee theorieën in de psychologie die verworven gedragspatronen van een organisme beschrijven. Deze twee onderzoeken delen veel vergelijkbare principes en procedures, samen met weinig verschillen, inclusief de verschillende processen waarmee ze aanvankelijk zijn verkregen. Het is echter belangrijk om de scheidslijn tussen deze twee termen te identificeren. De grootste verschil tussen klassieke en operante conditionering is dat: klassieke conditionering is een leerproces dat het gedrag van een individu verandert in relatie tot verschillende interne of externe stimuli, terwijl operante conditionering een type leren is dat is gebaseerd op de gedragspatronen die plaatsvinden als reactie op talrijke beloningen en resultaten.

Dit artikel zal in detail uitleggen,

1. Wat is operante conditionering - BF Skinner-theorie, basisprincipe, sleutelconcepten en resultaat?

2. Wat is klassieke conditionering - Ivan Pavlov-theorie, basisprincipe en resultaat?

3. Verschil tussen klassieke en operante conditionering

Wat is operante conditionering?

Geïntroduceerd door de behaviorist B.F. Skinner, wordt operante conditionering gedefinieerd als een manier van leren die plaatsvindt door beloningen en straffen toe te kennen voor verschillende gedragspatronen. Het belangrijkste basisprincipe hier is de associatie tussen het gedrag van een individu en de reactie of consequentie op dat specifieke gedrag.

Stel je bijvoorbeeld een rat voor die in een kooi wordt geplaatst met daarin twee knopen. Als de rat op de blauwe knop drukt, krijgt hij als beloning een voedselkorrel, maar als hij op de rode knop drukt, wordt er een milde elektrische schok gegenereerd. Als gevolg van dit hele scenario zal de rat altijd proberen de rode knop te ontwijken en op de blauwe knop drukken.

De twee belangrijkste concepten van deze theorie van operante conditionering omvatten versterkingen en straffen.

Versterking wordt gedefinieerd als elke actie die de intensiteit van het daaropvolgende gedrag versterkt of verhoogt. Positieve versterkingen zijn de gunstige gebeurtenissen (uitkomsten) die op een bepaald gedrag volgen. In gevallen met betrekking tot positieve bekrachtiging, wordt de responsieve actie zeker versterkt door lof of een beloning. Negatieve versterkingen plaatsvinden met het wegnemen van een ongunstige uitkomst na een bepaald gedrag. In dergelijke scenario's wordt een reactie versterkt door iets uit te doen waarvan bekend is dat het onaangenaam is.

Bij beide soorten versterking is bekend dat het gedrag wordt versterkt.

Straf wordt gedefinieerd als de actie die wordt ondernomen als reactie op een ongunstige gebeurtenis of uitkomst die resulteert in een afname of verlaging van het gedrag waarop het wordt gevolgd. De twee belangrijkste soorten straffen zijn: Positieve straf die de presentatie van een ongunstige actie inhoudt die de reactie erop verzwakt en Negatieve straf of bestraffing door verwijdering, die plaatsvindt wanneer een gunstig resultaat wordt behaald na een bepaald gedrag.

Bij zowel positieve als negatieve soorten straf is bekend dat het gedrag wordt verzwakt.

Wat is klassieke conditionering?

Geïntroduceerd door de Russische psycholoog Ivan Pavlov, wordt klassieke conditionering gedefinieerd als een categorie van leren die verschillende verworven gedragspatronen verklaart. Het kan ook worden beschreven als een leerproces dat plaatsvindt door verschillende associaties tussen een stimulus uit de omgeving en een stimulus die zich intrinsiek ontwikkelt.

Het begrip ‘Gedragsgedrag’ is gebaseerd op verschillende aannames. Sommige van deze aannames stellen dat elk leerproces plaatsvindt via verschillende verbindingen met de omgeving, dat de omgeving het gedrag van een individu vormt en dat intern opgebouwde mentale toestanden zoals emoties, gedachten en gevoelens uiterst nutteloos zijn bij het verklaren van gedrag.

Op basis van de bovenstaande aannames heeft Pavlov de klassieke conditioneringstheorie geïntroduceerd die de initiatie van een neutraal signaal inhoudt om een ​​natuurlijk voorkomende reflex op te bouwen. In zijn wereldberoemde experimenten met honden moest het neutrale signaal de toon van een geluid zijn en was de natuurlijke reflex speekselvloed als reactie op voedsel. Hij bevestigde dat de eenvoudige associatie tussen neutrale stimuli en stimulus uit de omgeving (voedsel) het mogelijk maakt dat de toon van het geluid de speekselvloed als reactie op gang brengt.

Verschil tussen klassieke en operante conditionering

Oorsprong

Klassieke conditionering: Klassieke conditionering, gedefinieerd als een leerproces, werd begin 1900 ontdekt door de Russische fysioloog Ivan Pavlov.

Operante conditionering: Operante conditionering werd later ontdekt door B.F. Skinner in 1938.

Experiment

Klassieke conditionering: Het wereldberoemde hondenexperiment van Pavlov is het eerste scenario dat heeft bijgedragen aan de totstandkoming van de klassieke conditioneringstheorie.

Operante conditionering: Skinner's rattenbox-experiment werd de basis voor de introductie van de operante conditioneringstheorie met zijn concepten.

Basis principe

Klassieke conditionering: Deze theorie correleert met het leerproces dat het gedrag van een individu verandert in relatie tot verschillende interne of externe stimuli.

Operante conditionering: Operante conditionering wordt beschreven als een vorm van leren die is gebaseerd op de gedragspatronen, die plaatsvinden als reactie op talrijke beloningen en resultaten.

Gedrag

Klassieke conditionering: Klassieke conditionering is voornamelijk gebaseerd op onvrijwillig reflexief gedrag.

Operante conditionering: Operante conditioneringstheorie omvat vrijwillige gedragsuitkomsten.

Resultaat

Klassieke conditionering: Klassieke conditionering resulteert in gedrag dat gepaard gaat met onwillekeurige stimuli, waarbij de ongeconditioneerde reactie later een geconditioneerde reactie wordt met de tijd.

Operante conditionering: Operante conditionering vindt plaats met de betrokkenheid van twee belangrijke concepten, waaronder versterkingen en straffen die volgen op het gedrag, wat zal resulteren in een toename of afname van het aangeleerde gedrag.

Afbeelding met dank aan:

"Klassieke versus operante conditionering" door By Perey - Eigen werk (CC BY-SA 4.0) via Commons Wikimedia

"Operant conditioneringsdiagram" door Curtis Neveu - met Adobe illustrator (CC BY-SA 3.0) via Commons Wikimedia